Slappe grond
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Slappe grond is een bodemsoort met geringe draagkracht die gemakkelijk vervormt onder belasting, voornamelijk bestaande uit veen en klei.
Omschrijving
Slappe grond, veelal te vinden in gebieden als West-Nederland, kent een lage sterkte en reageert vertraagd op belasting. Dit maakt bouwen op dergelijke ondergrond complex en vereist specifieke maatregelen om problemen met stabiliteit en zetting te voorkomen. Door de lage draagkracht kunnen funderingen van gebouwen en infrastructuur, zoals wegen en rioleringen, verzakken wat kan leiden tot aanzienlijke schade en hoge onderhoudskosten.
Uitdagingen en oplossingen bij bouwen op slappe grond
Bouwen op slappe grond brengt uitdagingen met zich mee door de gevoeligheid voor zetting en het beperkte draagvermogen. Traditionele funderingen op staal zijn hierdoor vaak ongeschikt. Oplossingen omvatten onder andere het toepassen van paalfunderingen die verankeren in dieper gelegen, stabielere grondlagen. Daarnaast wordt grondverbetering toegepast om de draagkracht van de slappe lagen te vergroten. Technieken hiervoor zijn bijvoorbeeld het vervangen van slappe grond door zand (grondvervanging), het toepassen van verticale drainage om consolidatie te versnellen, het mengen van de bestaande grond met bindmiddelen (grondstabilisatie), of het injecteren van materialen om de grond te verstevigen.
Vergelijkbare termen
Zwakke grond
Gebruikte bronnen: